وجود شیار در حد فاصب بین مرکز و انتهای خودنویس دو کاربرد دارد :

1-جوهر را به واسطه جاذبه از قسمت های مویرگی انتقال جوهر به محل اتصال نوک به کاغذ می رساند ، این شیار باعث می شود که تزیه جوهر متعادل شده و به صورت برابر به قسمت های انتهایی نوک برسد و متعاقبا بروی کاغذ مقش ببندد .

2-دلیل دوم که مهمتر است نقش هواگیری این شیار است که باعث تبادل جوهر با هوا در نوک می گردد تا با جایگزینی جوهر با هوا در مخزن جوهر ، فشار لازم برای جریان مداوم جوهر پدید آید .