اولین نشانه های مربوط به قلم های مخزن دار به قرن دهم میلادی بر میگردد. در سال 953 میلادی خلیفه مصری به نام ماعد المعز که از لکه های قلم بر روی لباس ها و دستانش عصبانی شده بود ، خواستار ساخت قلمی شد که بتواند جوهر را در خود نگه دارد و نیازی به آغشته کردن مداوم آن به جوهر نباشد و این خواسته خلیفه با ساخت قلمی از جانب مخترعان زمان اجابت شد که مخزن نگهداری جوهر را داشت و با نیروی جاذبه و خاصیت مویرگی جوهر را به نوک می رساند . در سال 1636 میلادی ، مخترع آلمانی به نام Daniel  Schewenter قلمی را ساخت که از دو پر ساخته شده بود . یک پر به عنوان نگهدارنده جوهر در راخل ساقه یک پر و دیگر قرار میگرفت تا از سراریز شدن جوهر جلوگیری کند . روی چوب پنبه یم روزنه بسیار ریز وجود داشت که جوهر را به صورت معین نقطه ای که سر قلم نامیده می شود جاری می ساخت و عمل نوشتن میسر می گردید .

اولین خودنویس که از نظر ظاهر تفاوت زیادی با خودنویس های امروزی داشت توسط یک دانش آموز رومانیایی در پاریس به نام Petrache Poenaru اختراع گردید که دولت فرانسه در ماه می سال 1827 آن را ثبت اختراع کرده است . اولین خودنویس با ظاهر نزدیک  اولین خودنویس یا ظاهر نزدیک به قلم های امروزی توسط یک کانادایی ساکن نیوروک آمریکا به نام Alonzo T.Cross در سال 1870 میلادی اختراع گردید که قلمی بود با یک مخزن خالی ، یک نوک با بدنه ای لوله ای شکل و یک سیم برای تنظیم جریان جوهر اولین خودنویس با مشخصات خود نویس های امروزی توسط Lewis Waterman در سال 1844 میلادی اختراع و برای اولین بار به تولید انبوه رسید  . ویژگی خودنویس Waterman نسبت به خودنویس های ابداعی پیش از او اضافه کردن منبع تغذیه ای به سه شیار  در زیر نوک خودنویس بود که جریان جوهر را بسیار روان و در عین حال با ثبات می نمود . به علاوه با نگهداری موقت جوهر در خود تا حد زیادی مانع چک کردن جوهر از نوک خودنویس می شد .با این وجود مکانیزم ابداعی Waterman که به مکانیزم پیچی معروف بود اشکالات فراوانی نیز داشت . این مکانیزم پیچی بخشی از جوهر را از مخزن داخل بدنه به صورت قطره چکان به داخل سر قلم می فرستاد که مکانیزمی کند و کثیف بود و به علاوه پس دادن جوهر نیز در تقاطع سرقلم با مخزن جوهر و همینطور داخل درب خودنویس مکرر اتفاق می افتاد .

پیشرفت بعدی خودنویس در ایجاد مکانیزمی ساده و راحت برای پر کردن و انتقال جوهر از مخزن به سر قلم خودنویس ها بود که در ابتدا توسط Cocklin و در تکامل سیستم پیچی Waterman   به بازار آمد و در ادامه و در سال 1912 Walter Sheaffer سیستم جکی را برای پر کردن مخزن جوهر و انتقال به سر قلم ابداع نمود . در همین دوران  Parker هم سیستم پر کردن مخزن از قسمت انتهایی قلم را ابداع نمود .

در این دوران نوک های جدیدی ابداع شد از جمله نوک ابداعی Waterman بود که به نام نوک ایمن به بازار معرفی گردید و تبلیغات گسترده ای بر رویش انجام شد . Pelikan با خرید حق اختراع یک کروات و یک مجارستانی و ترکیب این دو توانست پمپ خودنویس پیستونی را در سال 1925 به بازار عرضه کند . 

در دورن جنگ جهانی شاهد پیشرفت ها و ابداعات تازه ای در قلم بودیم که بهترین نمونه های آن با نام های Parker Duofold و Sheaffer Balance و Pelikan 100 به بازار عرضه شد . با گسترش عرصه رقابت در بازار خودنویس انواع مخزن های جوهر از قبل پرشده و یا به صورت پمپ های جداگانه به بازار آمد . تولید انبوه به کاهش قیمت خودنویس و افزایش گرایش مردم به مصرف خودنویس در دهه 50 میلادی انجامید که با ورود خودکار در این دهه و متعاقبا روان نویس و سایر انواع نوشت افزار در رهه های بعدی بازار خودنویس و گرایش مردم به خودنویس ره به افول نهاد .